ขี้แรดชนิดนี้เป็นไม้เลื้อยขนาดใหญ่ เลื้อยพาดพันยอดไม้ใหญ่ ลำต้นมีหนาม กิ่งอ่อนและใบอ่อนมีขนสั้น
ใบประกอบแบบขนนกสองชั้น เรียงเวียน แกนกลางยาว ๑๐-๓๐ ซม. ก้านใบประกอบยาว ๑.๕-๖.๕ ซม. มีต่อมอยู่ประมาณกลางก้าน หูใบรูปแถบแกมรูปเส้นด้าย กว้าง ๐.๔-๐.๘ มม. ยาว ๒-๓ มม. มีขน แขนงใบประกอบ ๘-๒๐ คู่ เรียงตรงข้าม ยาว ๒-๑๒ ซม. แต่ละคู่มีต่อม ๑ ต่อม ใต้บริเวณรอยต่อของแกนกลางย่อย ยกเว้น ๒-๓ คู่ปลายสุด แกนกลางย่อยยาว ๒.๕-๗ ซม. มีใบย่อย ๑๙-๘๑ คู่ รูปขอบขนาน กว้าง ๑-๒ มม. ยาว ๔-๘ มม. ปลายทู่ โคนตัดและเบี้ยว ขอบมีขนครุย แผ่นใบเกลี้ยงทั้ง ๒ ด้าน เส้นใบเห็นชัดเจน
ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ช่อย่อยแบบช่อกระจุกแน่น ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง ใบประดับรูปช้อนแกมรูปไข่ขนาดประมาณ ๑ มม. ดอกเล็ก สีขาวนวล กลีบเลี้ยงขนาด ๑.๗-๒.๙ มม. โคนติดกันเป็นรูปถ้วย ปลายแยกเป็น ๕ แฉก เกลี้ยงหรือมีขนประปราย กลีบดอกขนาด ๒-๓.๔ มม. โคนติดกันเป็นหลอด ปลายแยกเป็น ๕ แฉก รูปขอบขนานหรือรูปไข่กลับแคบ เกลี้ยงหรือมีขนประปรายที่ปลายแฉก เกสรเพศผู้จำนวนมาก ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ ๕ มม. ไม่ติดกัน รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ รูปแถบ มีขน มี ๑ ช่องและมีออวุลมาก
ผลแบบผลแห้งแตกสองแนว รูปขอบขนาน แบน บาง กว้าง ๑.๕-๓.๕ ซม. ยาว ๙.๕-๑๗ ซม. ปลายแหลม โคนสอบ มีเมล็ดประมาณ ๑๒ เมล็ด เมล็ดรูปรีแกมรูปไข่ สีน้ำตาล กว้าง ๕-๖ มม. ยาว ๗-๙ มม.
ขี้แรดชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ ภาคกลาง และภาคตะวันตกเฉียงใต้ ขึ้นตามป่าโปร่งและชายป่าเบญจพรรณ ที่สูงจากระดับน้ำทะเล ๕๐๐-๑,๕๐๐ ม. ในต่างประเทศพบที่จีนตอนใต้ อินเดีย เนปาล พม่า ลาว เวียดนาม และอินโดนีเซีย.